Każda podróż uwarunkowana jest jakimś bodźcem. Uruchamia się w nas jakaś potrzeba zobaczenia czegoś nowego, a czasami zwyczajnie potrzebujemy wyjść z domu. Przynajmniej ja tak mam. Potrzebujemy wyjść na dzień, na tydzień, na miesiąc, na rok. Jeśli już chcemy wyjść, to wypadałoby wiedzieć chociaż gdzie lub po co. Wtedy już można powoli planować pewne szczegóły związane ze zwiedzaniem, transportem, czy chociażby noclegiem. No właśnie – noclegiem…
Czasem u mnie tego brakuje i nie jest to związane z lenistwem, czy brakiem pieniędzy. Czasami po prostu mam wyjebane. Uwierzcie. Zasypianie pod gołym niebem na dzikich plażach pozwala zapomnieć o wszystkich problemach, stresach. Żadnych zmartwień. Poza tym nie lubię nosić namiotu, może dlatego, że go nie mam? To swoją drogą. Śpiwór wystarcza.
Po kilku dniowym stopowaniu wzdłuż Lazurowego wybrzeża kolejnym przystankiem była Genova.
Włoskie miasto zaraz przy granicy z Francją. Po przyjeździe szybka szamka i zaraz trzeba było ogarniać miejsce do spania.

 Brud miasta mnie przeraził, oczywiście tej części, w której się znajdowałem.

Ludzie śpiący na chodnikach, szczury i rozłożone dywaniki. Nie jestem islamofobem, ale modlenie się muzułmanów w centrum miasta na dywanie to lekka przesada. W dodatku stękanie przy tym po arabsku przeraziło mnie, zwłaszcza, że było to dzień po zamachu w Nicei.
Najbezpieczniej wydawało się na dworcu. Po przyjściu tam stwierdziłem, że tutaj będzie mało wygodnie, ale jednak bezpiecznie.

Yhy. Do pewnego momentu. Po tych wszystkich wydarzeniach zacząłem mieć jakieś lęki i fobie. Możecie sobie teraz wyobrazić sytuację. Jeden arab przynosi drugiemu walizki i zaraz odchodzi. Różowe walizki dla starszego mężczyzny z wąsem ubranego w starą koszulę. Wyglądało jakby trzymał tę koszulę na specjalną okazję. Najpiękniejsze kwiaty człowiek dostaje na pogrzebie. Ciekawe czy w dniu śmierci powinien mieć swoją najładniejszą koszulę? Wcześniej wymieniony mężczyzna wyciąga stary telefon, coś na wzór dawnych Nokii 3310. Co chwilę wkładał i wyciągał baterię i coś majstrował. Dziwne, taki telefon w tych czasach? Wiecie jaka była moja pierwsza myśl? ‘Ubrał dziś najładniejszą koszulę i wyjebie nas tu wszystkich w kosmos’ Kurwa, takich myśli nie miałem dawno.

Wolałem opuścić dworzec. Po wyjściu napotkałem kolumnę Krzysztofa Kolumba. Właściwie to Cristoforo Colombo – po włosku. Usiadłem na chwilę, żeby odpocząć. W koło park pełen pijanych ludzi. Pomnik był zajebistą opcją noclegu. Do szczęścia brakowało tylko ciepłego śpiwora. Tak, miałem. Ściągnąłem buty, zawinąłem się w kokon i poszedłem spać.
 Mój kumpel, który był ze mną, powiedział, że to wstyd tu spać i będzie całą noc czuwał. W tle było słychać pijanych ludzi, który darli się co chwilę, ale zmęczenie psychiczne było tak duże, że nie przejmowałem się już niczym. Przecież i tak za chwilę ktoś miał się wysadzi na dworcu.
O świcie, lekko połamany po średnio komfortowej nocy przebudziłem się, a mój kumpel spał. Ten sam, który mnie tak umoralniał. Nagrałem go jak śpi pod kolumną Krzyśka i zrobiłem zdjęcie.
 Za każdym razem śmieje się na głos, kiedy oglądam materiał z wyjazdu. Mordo, wiem, że to czytasz! Obraziłbyś się jakbym wstawił to zdjęcie? I tak nikt nie wie kto tam leży, przecież nie widać twarzy :D
To taka krótka historia dziwnych noclegów, a trochę ich było. A Wy macie jakieś dziwne historie z tym związane? Ps. Jak rodzice wyjebali Was z domu, to się nie liczy. Jak ten post się dobrze przyjmie, to wstawie to zdjęcie! Bużka!
Ps2. Jestem w trakcie tworzenia bloga. Wydaje mi się, że powstanie maksymalnie do 2 tygodni. Opublikuję tam poprzednie posty z większa ilością zdjęć. Fejsbuk nie pozwala mi promować moich postów, ze względu na negatywne treści tutaj publikowane :(
Zatem zachęcam do lajkowania i komentowania :)
Do usłyszenia za tydzień!